Sarp'ın Fizik Tedavi Günleri - 3

Yaz bittiğinde Sarp artık düzeltilmiş neredeyse 6 aylık olmuştu. Henüz yolun başında olduğumuz için Sarp'ın gelişmini diğer bebekler ile karşılaştırmanın her ne kadar doğru olmadığını bilsem de zaman zaman bunu yapıyor ve deyim yerindeyse kendimi yıpratıyordum. Örneğin, nesnelere uzanamaması, destekli oturamaması gibi yaşdaşlarının yapabildiği yaşdaşlarının yapabildiği bir takım hareketleri yapamaması beni çok üzüyordu. Halbuki serebral palsi ve özellikle spastisite ile mücadelenin ne kadar zor ve uzun uğraşlar isteyen bir savaş olduğunu biliyordum.

Daha çok ufak olduğu için beyninde meydana gelen hasarın vücudun hangi bölümlerini, ne derece etkileyeceği çok belli değildi. Bildiğiniz üzere bebekler 1 yaşına gelene kadar yapabildikleri oldukça sınırlı. Bu sebeple bazı aileler 1 yaşına gelene kadar bebeklerinin normal olduğunu düşünerek fizik tedaviye başlamaya gerek bile görmeyebiliyorlar. Ancak burada unutmamız gereken şey, erken doğan her bebeğin ufak da olsa bir risk taşıdığı ve bizlerin bu risk için bile fizik tedaviye yoğunlaşmamız ve kontrollerini aksatmadan devam ettirmemiz gerektiği.

Sarp'ın durumu tabi ki normal bir erken doğandan çok farklıydı. Beyninde, özellikle hareket kontrol merkezini çok ciddi şekilde etkileyen bir kanama gerçekleşmişti ve hidrosefali ile bu hasar neredeyse maksimuma yaklaşmıştı. MR'larında hasarın ne kadar ileri boyutta olduğunu anlamak için doktor olmaya gerek yoktu. Burada fizik tedavinin gücüne ve plastisitenin mucizesine inanmak gerekiyordu.

Tüm bu yaşananların ve duygu karmaşalarımızın neticesinde var gücümüzle Sarp'ı çalıştırmaya devam ettik. Memet Bey ve ekibine güvendiğimiz için fizyoterapistimizin dediklerini harfiyen yerine getirdik. Bir süre sonra Sarp uzanmaya ve W da olsa oturmaya başlamıştı. Sarp'taki gelişimi görmek ebeveyn olarak bizim de motivasyonumuzu arttırıyor, tedaviye olan inancımızı güçlendiriyordu.