Sarp, nesnelere dikey pozisyonda iken bakmanın keyfini anlamaya başlamıştı ve bu bizim yürümeye giden yolda işimizi kolaylaştırıyordu. Artık ufak ufak sıralamalar başlamıştı. Daha rahat sıralayabilmesi için evimizin bir odasını Tatami matlar ile döşedik ve boyuna göre sıralama barları koyduk. Böylelikle düşmesi durumundaki riskleri en aza indirmiştik. Artık rahatlıkla odadaki barlara tutunup kalkıyor ve sıralayabiliyordu. Onu kalkmaya motive etmek için duvarlara sevdiği şeylerin resimlerini yapıştırdık. Bunlar bize hem fiziksel yönden hem de özel eğitim açısından yardımcı oluyordu. Sıralama çalışırken bir yandan hayvanların isimlerini ve seslerini de çalışabiliyorduk.Sarp'ın özgürce ve güvenli bir şekilde oyun oynayabileceği aynı zamanda fizik tedavi yapabileceğimiz bir alan olması bizim için çok önemliydi. Kfed ve oyun alanının bir arada olması Kfed çalışmalarını da daha normal algılamasını sağlıyordu.
Bütün gün sıralamaya başlamıştık. Sıralama sürecimiz bir seneden uzun sürdü. Önceki aşamalara baktığımız vakit daha çabuk yürümeye geçmesini bekliyordum açıkçası ancak yürümek çok daha farklı bir eylemdi ve Sarp'ın tüm vücudunun buna hazır olması gerekiyordu. Bu süreçte elinden tutmak, yürüteç kullanmak gibi ona yardımcı olabilecek her şey fizyoterapistimiz Öncan Bey tarafından yasaklanmıştı. Önemli olanın Sarp'ın kendi kendine, bağımsız yürümesi olduğunu söylüyordu. Bu sebeple sıralamadan adım atmaya kadar geçen zaman diğerlerinden daha uzun oldu. Halbuki biz Sarp'ı tek elinden tutsaydık ya da yürümesine yardımcı olacak bir oyuncak ile adım atmasına izin verseydik belki de daha erken yürümeye geçebilirdi ancak bu zaman da yürümesinin ne denli bağımsız olabileceğini bilemezdik. Aynı zamanda elinden tutmak, çocuğun kendi dengesini sağlamasını engellememize de neden oluyor. Bu sebeple çocuklarımızı bir an evvel yürümeye teşvik edeceğiz diye yaptığımız şeyleri bir kez daha gözden geçirmeli ve kesinlikle güvenilir bir uzmandan tavsiye alarak buna karar vermeliyiz.
